Początek 
wędrówki...
Celina Chludzińska urodziła się 29 października 1833 roku w Antowilu koło Orszy, na terenie dzisiejszej Białorusi. W domu rodzinnym otrzymała staranne wychowanie i wykształcenie. Już jako nastolatka Celina zapragnęła wstąpić do klasztoru wizytek w Wilnie. Rodzice mieli dla niej jednak inne plany, którym Celina posłusznie się poddała.
W 1853 roku Celina wyszła za Józefa Borzęckiego, właściciela majątku Obrembszczyzna koło Grodna. Ich małżeństwo było szczęśliwe. Celina była oddaną żoną i matką. Doczekali się czwórki potomstwa - trzech córek (Celina, Jadwiga i Maria) oraz syna (Kazimierz). Dwoje z nich - Marysia i Kazimierz - zmarło jeszcze w niemowlęctwie. Wspierała także charytatywnie okoliczną ludność, a w 1863 roku pomagała powstańcom styczniowym, za co trafiła na jakiś czas do rosyjskiego więzienia.
W 1869 roku Józef Borzęcki zachorował na paraliż nóg. Celina bez chwili zastanowienia wyjechała z mężem i córkami do Wiednia, by szukać pomocy u tamtejszych lekarzy. Starsza z córek trafiła do pensjonatu prowadzonego przez siostry zakonne, a młodsza Jadwiga pomagała w opiece nad chorym ojcem. Niestety, leczenie nie przyniosło spodziewanych rezultatów. Józef Borzęcki zmarł w 1874 roku. Od tej pory Celina zamieszkała w Rzymie, gdzie powróciło młodzieńcze pragnienie życia zakonnego.
W Wiecznym Mieście Celina i Jadwiga poznały księdza Piotra Semenenkę, współzałożyciela i generała Zgromadzenia Księży Zmartwychwstańców. Został on ich kierownikiem duchowym i przyjacielem. Ksiądz Semenenko od dawna marzył o utworzeniu żeńskiej gałęzi zakonu zmartwychwstańców, a Celina wydawała mu się doskonałą kandydatką na pierwszą zmartwychwstankę.
Obie kobiety z zaufaniem przyjęły pomysł swojego kierownika duchowego i podjęły się tego wyjątkowego dzieła. Nie było to zadanie łatwe - czekało je na tej drodze wiele przeciwności, wyrzeczeń i upokorzeń, jednak matka i córka nie ustawały w realizacji swoich pragnień.
...i dzieło życia
Za początek Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego uznaje się dzień 6 stycznia 1891 roku - wtedy Celina wraz z córką Jadwigą i trzema innymi kandydatkami złożyła pierwsze śluby zakonne. Ostateczna aprobata władz kościelnych przyszła kilkanaście lat później, jednak od samego początku nowy zakon zaczął rozwijać się bardzo dynamicznie. Pierwszy klasztor na ziemiach polskich powstał w Kętach niedaleko Oświęcimia, a niedługo potem kolejne domy zakonne.
Trudnym momentem w życiu Matki Celiny była nieoczekiwana śmierć jej ukochanej córki, Jadwigi 27 września 1906 roku. Był to dla niej szczególnie bolesny cios, Jadwiga miała bowiem zostać następczynią Celiny w roli przełożonej generalnej rozrastającej się wspólnoty zakonnej zmartwychwstanek. Matka Celina Borzęcka zmarła 26 października 1913 roku w Krakowie. Została pochowana obok swojej córki na cmentarzu parafialnym w Kętach. Za zachętą papieża Piusa XII rozpoczęto proces beatyfikacyjny obu założycielek. Starano się, by nie oddzielać w czasie badania życiorysów Celiny i Jadwigi, gdyż papież zwracał uwagę na ten niezwykły w dziejach Kościoła fakt, że matka z córką wspólnie założyły zgromadzenie zakonne.
Cud, niezbędny do potwierdzenia beatyfikacji, wydarzył się 20 lipca 1999 roku. Andrzej Mecherzyński-Wiktor, prawnuk Matki Celiny, podczas treningu wspinaczkowego na ściance uległ ciężkiemu wypadkowi. Stan chorego był niezwykle ciężki, a lekarze przewidywali najgorsze. Rozpoczęto modlitewną nowennę o jego cudowne uzdrowienie za wstawiennictwem czcigodnej Sługi Bożej Celiny Borzęckiej. Ostatniego dnia nowenny Andrzej wyszedł ze szpitala bez żadnych powikłań.
W 2007 roku papież Benedykt XVI ogłosił Celinę Borzęcką błogosławioną. Obecnie relikwie matki i córki - współzałożycielek zgromadzenia zmartwychwstanek znajdują się w sarkofagu w kościele parafialnym pod wezwaniem świętej Małgorzaty i świętej Katarzyny w Kętach. Obecnie, na całym świecie pracuje ponad 500 sióstr. Zajmują się głównie wychowaniem i edukacją młodzieży, prowadząc szkoły i przedszkola. Ich domy zakonne znajdują się między innymi w Polsce, na Białorusi, w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Włoszech, Kanadzie, Argentynie, Australii oraz Tanzanii.
